(Το παρόν άρθρο συντάχθηκε από τον Κωνσταντίνο Γραβάνη και δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στην προηγούμενη ιστοσελίδα της εταιρείας μας στις 11 Φεβρουαρίου 2014.)
H κίνηση όλων των πλανητών είναι διπλή: περιφέρονται γύρω από τον Ήλιο και περιστρέφονται γύρω από τον εαυτό τους. Ο ίδιος ο Ήλιος δεν αποτελεί εξαίρεση στον δεύτερο κανόνα. Μία σειρά από παρατηρήσεις, ξεκινώντας από την ανακάλυψη των ηλιακών κηλίδων από τον Γαλιλαίο, αποδεικνύει πως και ο Ήλιος τελεί διαρκή περιστροφή γύρω από τον εαυτό του.
.
Τίποτα το στατικό δεν υπάρχει στον ουράνιο κόσμο μας παρά διαρκής κίνηση και αλληλεπίδραση. Και η μεν σύγχρονη επιστημονική οπτική περιγράφει το πλανητικό γίγνεσθαι ως μία άκρως δυναμική αλλά κατά βάση μετρήσιμη και μηχανική διαδικασία, η δε εσωτερική θεώρηση αντιλαμβάνεται τις σφαίρες ως ζωντανές και νοήμονες οντότητες, «περιστρεφόμενους δερβίσηδες» του ουρανού που τελούν σε κατάσταση ανώτερης συνειδητότητας και υπερβατικού διαλογισμού.
.
Η διαχρονική διαφωνία μεταξύ υλιστών και εσωτεριστών συνοψίστηκε στα λόγια του Πλάτωνα στους «Νόμους»¹. Ο Αθηναίος επέκρινε τις απόψεις των φιλοσόφων εκείνων που δίδασκαν ότι οι πλανήτες αποτελούνται μονάχα από πέτρες και χώμα. Εκείνος, αντιθέτως, ερμήνευσε τις ουράνιες σφαίρες ως κοσμικές ενέργειες αποκαλώντας τις «θεούς», ο δε Αριστοτέλης τις περιέγραψε ως όντα έμψυχα και νοήμονα, ενώ ο Νεοπλατωνικός Πρόκλος τις αποκαλεί «κοσμοκράτορες»².
.
Οι μελετητές της Αστρολογίας από την πλευρά τους αναγνωρίζουν την αδιάρρηκτη σχέση μεταξύ του πλανητικού Μακρόκοσμου και του ανθρώπινου Μικρόκοσμου, μία σχέση που για κάποιους έχει φύση αιτιακή (ως άνωθεν επενέργεια στο φυσικό μας κόσμο), ενώ κατά άλλους εξηγείται από την αρχή της συγχρονικότητας και της ομοιοπάθειας («όπως πάνω έτσι και κάτω»), δηλαδή ως ουράνια σηματοδότηση και οιωνοσκοπία.
.
Τι μπορεί να συμβαίνει όμως με τους δορυφόρους των πλανητών; Υπάρχει άραγε κάποια αστρολογική σχέση μεταξύ εκείνων και της Γης;
.
Ο Ερμής και η Αφροδίτη δεν έχουν προσωπικούς δορυφόρους, μπορούν ωστόσο να ειδωθούν ως οι αυθεντικοί δορυφόροι του Ηλίου αφού οι θέσεις τους -σε σχέση με τη Γη- δεν ξεφεύγουν ποτέ από την θέση εκείνου. Ειδικά ο Ερμής ονομαζόταν συμβολικά από τους Αιγυπτίους ιερείς ως ο «σκύλος του Ήλιου», καθώς τον συνοδεύει πιστά και από κοντά, πότε προπορευόμενός του και πότε ακολουθώντας τον.
.
Όλοι οι υπόλοιποι πλανήτες διαθέτουν δορυφόρους. Ειδικά ο Δίας και ο Κρόνος -οι «βασιλιάδες» των πλανητών όσον αφορά το φυσικό μέγεθος- αποτελούν ξεχωριστά πλανητικά συστήματα, «κράτος εν κράτει» στον ηλιοκεντρικό ουρανό, μιας και ο καθένας διαθέτει τουλάχιστον εξήντα δορυφόρους!
.
Οι τέσσερις μεγαλύτεροι δορυφόροι του Δία ανακαλύφθηκαν από το Γαλιλαίο και είναι η Ιώ, ο Γανυμήδης, η Ευρώπη και η Καλλιστώ, ουράνια σώματα μεγαλύτερα από τον Πλούτωνα και πολύ πλησιέστερα στη Γη από εκείνον. Ειδικά ο Γανυμήδης είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος και από την Σελήνη και από τον Ερμή.
.
Η συγκλονιστική ανακάλυψη των δορυφόρων του Δία κατέρριψε την (ήδη κλονισμένη) βεβαιότητα της τότε εποχής πως όλα τα ουράνια σώματα περιφέρονται γύρω από τη Γη και ανήγειρε μία σειρά ερωτημάτων. Δύο εξ αυτών ήταν η πιθανή αλλαγή στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την αστρολογική επιρροή του Δία και η πιθανότητα της αστρολογικής επιρροής των μακρινών δορυφόρων στη Γη.
.
Στις γραπτές ανταλλαγές απόψεων που ακολούθησαν πρωταγωνίστησαν δύο μεγάλοι επιστήμονες και αστρολόγοι: ο ίδιος ο Γαλιλαίος, ο άνθρωπος δηλαδή που ανακάλυψε τα επίμαχα σώματα, και ο Ιωάννης Κέπλερ. Ο πρώτος θεώρησε ως δεδομένη την επιρροή των δορυφόρων στη Γη, διαχωρίζοντας ωστόσο την «μικρή» τους επιρροή σε σχέση με την «μεγάλη» επιρροή που ασκούν οι πλανήτες³. Πρότεινε μάλιστα αυτό που θα ήταν το πρώτο μεγάλο αστρολογικό πρόγραμμα της επιστήμης: βάσει προηγούμενων ιστορικών παραδειγμάτων να καταστεί δυνατός ο προσδιορισμός του αστρολογικού χαρακτήρα των ανακαλυφθέντων σωμάτων.
.
Ο Κέπλερ από την πλευρά του απέκλεισε το ενδεχόμενο αντικρούοντας ότι οι ανακαλυφθέντες δορυφόροι ανήκουν στο Δία και γι’αυτό η όποια επιρροή τους αφορά αποκλειστικά το σύστημα του Δία, συνεπώς δεν τίθεται θέμα αστρολογικής διερεύνησης⁴.
.
Τα εγειρόμενα ερωτήματα για τους αστρολόγους εδώ είναι πολλά: πώς δεχόμαστε τόσο εύκολα, θα έλεγε κάποιος, την αστρολογική επιρροή του Πλούτωνα, ενός πολύ μικρού και απομακρυσμένου σώματος, ενώ την ίδια ώρα απορρίπτουμε την επιρροή του Γανυμήδη που και πολύ μεγαλύτερος είναι και πολύ πλησιέστερα βρίσκεται στη Γη;
.
Η απάντηση που θα έδινε κάποιος είναι ότι στην αστρολογία το μέγεθος των πλανητών και η απόστασή τους δεν παίζουν ρόλο. Μπορεί πχ. ο Δίας να είναι πολύ μεγαλύτερος σε μέγεθος από την Αφροδίτη, ή μπορεί ο Άρης να είναι πολύ πιο κοντά στη Γη από ότι ο Κρόνος, όμως η αστρολογική τους επιρροή ξεκινά από την ίδια βάση και καθορίζεται βάσει των όψεων του ωροσκοπίου. Μπορεί δηλαδή κάποιος να έχει πολύ δυνατό Άρη στον αστρολογικό του χάρτη και λιγότερο δυνατό Δία.
.
Και πάλι βέβαια αυτό δεν αποκλείει την πιθανότητα επιρροής των πλανητικών δορυφόρων στη Γη, μίας επιρροής που ενδεχομένως να έχει έμμεσο χαρακτήρα. Μπορεί δηλαδή οι δορυφόροι να μην επηρεάζουν άμεσα τη Γη, ωστόσο να επηρεάζουν τον πλανήτη που δορυφορούν (όπως η Σελήνη τη Γη), με αποτέλεσμα εκείνος να προβάλλει στη Γη το πλούσιο μίγμα των δορυφορικών του επιρροών.
.
Κάποιος άλλος θα προσέθετε -σε έναν πιο ρεαλιστικό τόνο- ότι ακόμη και εάν οι δορυφόροι άλλων πλανητών σχετίζονται με τη Γη ο προσδιορισμός της σχέσης αυτής είναι μάλλον αδύνατος! Οι Δίας και Κρόνος διαθέτουν τουλάχιστον εξήντα δορυφόρους έκαστος άρα φαίνεται παντελώς αδύνατον να καθοριστεί η αστρολογική ταυτότητα του καθενός.
.
Σε αυτή την περίπτωση το μόνο που θα μπορούσε ίσως να ειπωθεί για τον πλανήτη Δία είναι ότι, ακριβώς επειδή «όπως πάνω έτσι και κάτω», οι άνθρωποι με πολύ έντονο Δία συχνά διακρίνονται για μία μεγάλη ακολουθία ανθρώπινων «δορυφόρων», είτε μιλάμε για ηγέτες κρατών, είτε για θρησκευτικούς ποιμένες και πνευματικούς δασκάλους, είτε για ανθρώπους με ισχυρή οικονομική και πολιτικο-κοινωνική επιρροή, είτε γενικώς για μονάδες με διευρυμένη απήχηση και επιρροή στους λαούς, τις κοινωνίες και τις ομάδες.
.
Εν τέλει, η μοναδική περίπτωση πλανήτη που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο σχετικής διερεύνησης φαίνεται πως είναι ο Άρης μιας και διαθέτει μονάχα δύο δορυφόρους, το Φόβο και το Δείμο. Την ιδέα αυτή εισήγαγε ο προγραμματιστής και αστρολόγος Mark Lipson, ο οποίος ανέπτυξε την έννοια των πλανητο-κεντρικών ωροσκοπίων⁵.
.
Μελετώντας παραδείγματα από την προσωπική του ζωή, στα οποία έθεσε σημείο αναφοράς τον πλανήτη Άρη και τους δορυφόρους του, πρότεινε ότι ο μεν Φόβος σχετίζεται με την άρεια διάσταση του Κριού, ενώ ο Δείμος με εκείνη του Σκορπιού. Ο πρώτος δορυφόρος κινείται με μεγάλη ταχύτητα (περιφορά γύρω από τον ζωδιακό κάθε επτά ώρες) και συσχετίστηκε από τον Lipson με την ενεργητικότητα της θέλησης, τη δημιουργική δράση και το πάθος για δράση, την επιτάχυνση, το θάρρος και τα ατυχήματα. Ο δεύτερος είναι λιγότερο ταχύς (περιφορά κάθε τριάντα ώρες) και συσχετίστηκε με τις έντονες επιθυμίες, την έμπνευση, την αφοσίωση, το πάθος για σκέψη, την δημιουργική σκέψη αλλά και την εμμονική προσκόλληση σε ιδέες και σκέψεις.
Πηγές
1) Πλάτων, Νόμοι: 967a-c
2) Πρόκλος, Υπόμνημα εις την Πλάτωνος Πολιτεία, 2.17
3) Nick Kollerstrom, Galileo’s Astrology, Culture Cosmos Journal, Volume 7, No 1. http://www.skyscript.co.uk/galast.html
4) Michael Edwards, abstract of Galileo’s Letter to Piero Dini, Rome 21 May 1611. Culture Cosmos Journal, Volume 7, No
5) http://www.astrologysoftware.com/resources/articles/getarticle.asp?ID=154