της Μαρίας Ντενίζ Διαμαντή

Πέρασε ένας χρόνος από τη στιγμή όπου ο Δάσκαλος άφησε την τελευταία του πνοή και εμάς όλους άφωνους, αφού η ψυχή του επέλεξε ν’ αποδράσει, θαρρείς, από το μάταιο τούτο κόσμο, έτσι ξαφνικά, έτσι νωρίς. Για πολλούς από εμάς, τους μαθητές του, το πλήγμα υπήρξε τρομερό. Νομίζω πως ακόμα δεν το έχουμε πιστέψει. Νομίζω πώς να, την επόμενη ή την παραεπόμενη εβδομάδα θα τηλεφωνηθούμε και θα κλείσουμε κάποιο ραντεβού για να μας δώσει τα φώτα του, πάλι, να μας καθοδηγήσει με τη γνώση και τη μοναδική του – διαφορετική άποψη…

Για εμένα προσωπικά ο κος Παϊζης ή «Δάσκαλος»– δεν του μίλησα ποτέ στον ενικό, αφού τον προσφωνούσα «κε Παίζη ή Δάσκαλε»- ήταν μια κομβική συνάντηση ζωής. Ήταν ο άνθρωπος που διάβασε διαφορετικά τον αστρολογικό μου χάρτη, «έπιασε» τη λεπτομέρεια σ’ ένα άλλο στυλ, αλλά και με μια καταπληκτική ευχέρεια, κάτι που κατόρθωσε – σε επίπεδο ιδιοσυγκρασίας να κάνει κι όταν μου εξήγησε ζητήματα χαρακτήρα ακόμα και για ανθρώπους της οικογένειάς μου που ποτέ δεν γνώρισε από κοντά…

Ο κος Παϊζης υπήρξε ο συνδετικός κρίκος, αλλά και ο ογκόλιθος που διαχώρισε τη ζωή μου στο πριν και στο μετά, τόσο σε επαγγελματικό, όσο και σε προσωπικό επίπεδο, αφού κοντά του έμαθα πάρα πολλά γύρω από την αστρολογία, αλλά παράλληλα γνώρισα και τον σύντροφο της ζωής μου, τον Αντώνη, επίσης μαθητή του και παλαιόθεν φίλο καρδιάς.

Μαθητεύοντας δίπλα στο Δάσκαλο, είχα την τύχη να κατανοήσω τη λογική –κυρίως- των αστρολογικών συστημάτων, όπως λ.χ. το αρχαίο ελληνικό, αλλά και το γερμανικό σύστημα, αλλά και τα συστήματα πρόβλεψης των προοδευτικών ωροσκοπίων. Χωρίς να έχω το δικαίωμα να προβώ σε συγκρίσεις- θα μπορούσα να πω τούτο: ο αείμνηστος Χρήστος Παϊζης είχε ένα απαράμιλλο ταλέντο στη διδασκαλία και στην διάδοση της γνώσης. Κατείχε το αντικείμενο και γνώριζε το πώς να προσφέρει τον τρόπο σκέψεως στους μαθητές του βήμα προς βήμα. Ίσως θα του καταχωρούσα αυτό το ταλέντο της διδασκαλίας ως το μεγαλύτερο προτέρημα και χάρισμα. Παράλληλα, βέβαια, έκανε μια τεράστια προσπάθεια να μας δώσει να καταλάβουμε την ψυχρή – λογική μέθοδο- διαδικασία που χρειάζεται για να διαβαστεί – ερμηνευτεί σωστά ένας αστρολογικός χάρτης, χωρίς να παρεισφρήσουν στη μελέτη τυχόν στοιχεία υποκειμενισμού που θα «υποτιμούσαν» την καθαρά αστρολογική οπτική, κάτι που έδειχνε την αγάπη του ή και την εμμονή του για την επιστημονικότητα στο χώρο της αστρολογικής μελέτης.

Όσον αφορά στο πολύτιμο έργο που άφησε πίσω του – τα βιβλία του, θα ξεχώριζα κυρίως τη «Δομοαξονική Ερμηνεία των Όψεων της Κλασικής Αστρολογίας», ένα έργο που ο ίδιος παρουσίασε σαν επανάσταση – όπως γράφει- στο χώρο της αστρολογίας ή και σαν νέα εποχή στην τέχνη της νέας εποχής, την αστρολογία. Σε αυτό το έργο του, ο Δάσκαλος εντάσσει την κάθε όψη σε ένα ενιαίο σύστημα που βάση του είναι ο «άξονας» (πλανήτες ή σημεία που συγκροτούν την όψη) και δομή είναι η ίδια η φύση της όψης. Ο Δάσκαλος ταξινομεί σε αυτό το έργο τις όψεις σε πλαίσιο ορθολογισμού σε ένα ενιαίο σύστημα.

Η χρήση του εν λόγω συστήματος αποτελεί ίσως μεγάλη βοήθεια για τους μελετητές στο χώρο της αστρολογίας, αφού η ερμηνεία γίνεται με τρόπο λιτό, εργονομικό και ακριβή, χωρίς γενικότητες. Παράλληλα, είναι ένα σύστημα που αναλύει εύληπτα ακόμα και τις σπάνιες αστρολογικές όψεις, που , αν και όντως σπάνιες, παίζουν το ρόλο τους στην κατανόηση πολλών θεμάτων σ’ έναν αστρολογικό χάρτη.

Εκτός από το συγκεκριμένο έργο, θα εστίαζα και στο τελευταίο του βιβλίο «Σημειώσεις Ιατρικής Αστρολογίας», τεύχος Α’. Δυστυχώς ο αείμνηστος δεν πρόλαβε να μας προσφέρει το Β’ τεύχος. Μα και μέσα από το πρώτο του βιβλίο, δεν παύει να μας δίνει μια ισχυρή γεύση της επιστημονικότητας της αστρολογικής σκέψης στην κατανόηση της ασθένειας, αναλύοντας τις βιολογικές αντιστοιχίες πλανητών & σημείων, τις βιολογικές αντιστοιχίες των αξόνων κατά Ebertin, τη βιολογική αντιστοιχία των ζωδίων, δίνοντας την ίδια στιγμή παραδείγματα ωροσκοπίων ανθρώπων που εκδήλωσαν κάποια ασθένεια στην πορεία της ζωής τους.

Παραμένω πάντα μαθητευόμενη κοντά Σας, Δάσκαλε. Μπορεί να απουσιάζετε ως φυσική παρουσία. Ωστόσο, είστε παντού γύρω μου, στα βιβλία, στις σημειώσεις, στις μνήμες, εντός της σκέψης και της καρδιάς μου. Είμαι ευγνώμων στο Θεό, στη Ζωή, στο Σύμπαν που Σας συνάντησα για χίλιους δυο λόγους. Και δεν ξεχνώ πως σχεδόν 2 εβδομάδες πριν «αποχωρήσετε», ξέρατε «κάτι». Γιατί ευχηθήκατε σ’ εμένα και στο σύζυγό μου και φίλο σας δια τηλεφώνου «εκ των προτέρων». Έτσι, για την υποθετική περίπτωση που δεν θα μπορούσατε να είστε κάπου εκεί, κοντά μας. Κι όντως, υποθέτατε ορθώς. Δυστυχώς για όλους εμάς.

Εύχομαι να μας βλέπετε από ψηλά, να εισπράττετε την εκτίμηση και την παντοτινή μας αγάπη κι ευγνωμοσύνη. Ας ξεκουράζεται η ψυχή Σας εν ειρήνη.

του Βασίλη Παπαδολιά

Μαζευτήκαμε σήμερα εδώ για να τιμήσουμε ένα επιφανή αστρολόγο και δάσκαλο του αστρολογικού χώρου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή περίπου ένα χρόνο πριν, σαν σήμερα. Ο κύριος Χρήστος Παίζης υπήρξε μία σημαντική προσωπικότητα του αστρολογικού χώρου τα τελευταία δέκα τουλάχιστον χρόνια, καταφέρνοντας να αφήσει το δικό του προσωπικό στίγμα τόσο στους μαθητές του, όσο και στον ελληνικό αστρολογικό χώρο ευρύτερα.

Εάν έπρεπε να επιλέξω κάποια σημαντικά σημεία που χαρακτηρίζουν την παρουσία του στον αστρολογικό χώρο αυτό το διάστημα, θα ξεκινούσα από τη σχέση του με τον όρο Επιστημονική Αστρολογία. Θα τολμούσα να πω ίσως ότι ο όρος Επιστημονική Αστρολογία απέκτησε ιδιαίτερη βαρύτητα στις μέρες μας στην Ελλάδα, υπό τη δική του επίδραση. Γνωρίζουμε ότι δεν εφηύρε ο ίδιος αυτόν τον όρο (για τους παλιότερους θα είναι ίσως γνωστό ότι υπάρχει σε γραπτά του Πέτρου Γράβιγγερ), αλλά σίγουρα, ο ίδιος, οι μαθητές και οι άνθρωποι που συνεργάζονταν μαζί του τον καθιέρωσαν ως μία από τις κυρίαρχες τάσεις της αστρολογίας στην Ελλάδα στις μέρες μας.

Κι όταν λέμε βεβαίως Επιστημονική Αστρολογία, τι εννοούμε; Εννοούμε εκείνου του είδους την Αστρολογία, που ακολουθεί κατά το δυνατόν την Επιστημονική Μέθοδο, τη Μέθοδο δηλαδή που αποτελείται από τρία στάδια: Την Παρατήρηση, την Υπόθεση και το Πείραμα. Εάν λοιπόν κάποιος σήμερα ισχυρίζεται ότι ακολουθεί την Επιστημονική Αστρολογία, τότε καλείται να ακολουθήσει αυτή την ίδια μέθοδο. Εάν θέλει π.χ. να μιλήσει για το χάρτη της Ελλάδας, δεν μπορεί να περιοριστεί σε παραδόσεις (να πει για παράδειγμα ότι τον χάρτη αυτό προτείνει μία παλιά αστρολογική αυθεντία), αλλά θα πρέπει να αποδείξει τον ισχυρισμό του. Και πώς θα τον αποδείξει; Με γεγονότα που επιβεβαιώνονται με τη χρήση αυτού του χάρτη.

Αυτή η βασική κληρονομιά είναι μία σημαντική παράμετρος στον τρόπο που αντιμετωπίζουμε σήμερα την Αστρολογία. Και προέρχεται ίσως από την ακαδημαϊκή παιδεία του Χρήστου Παίζη ότι την υποστήριξε με θέρμη. Υπάρχουν άλλες σχολές που δεν ενδιαφέρονται τόσο να αποδείξουν τους ισχυρισμούς τους με γεγονότα. Μπορεί να βλέπουν την Αστρολογία ως ένα μονοπάτι πνευματικό ή ως ένα εργαλείο αυτογνωσίας ή ακόμα ακόμα ως μία μέθοδο εκδήλωσης ψυχικών ικανοτήτων. Εάν όμως κάποιος λέει ότι ακολουθεί το μονοπάτι της Επιστημονικής Αστρολογίας, τότε καλείται να ακολουθήσει την Επιστημονική Μέθοδο: Παρατήρηση, Υπόθεση, Πείραμα.

Την ακαδημαϊκή αύρα του Χρήστου Παίζη στο χώρο της Αστρολογίας, αποδείκνυε εκτός της αστρολογικής του θεώρησης, και η προσωπική του συμπεριφορά σε σχέσεις και συνεργασίες. Σε μία πρώτη επαφή μαζί του ίσως να ξένιζε σε μία χώρα που δεν υπάρχουν όρια ή δεν τηρούνται ότι εκείνος του απευθυνόταν πάντα στον πληθυντικό. Ήταν ένας πληθυντικός τυπικότητας, που του επέτρεπε να μένει μακριά από τα γνωστά κουτσομπολιά, αλλά και να μακριά από περιττές διαχυτικότητες. Στην πορεία μάλιστα, διαπίστωνε κανείς ότι ο ενικός μαζί του ήταν κάτι που έπρεπε να το κερδίσει, δεν ήταν κάτι αυτονόητο. Και αυτός ακόμη ο μηχανισμός όμως πεπαιδευμένος από την ακαδημαϊκή του προϋπηρεσία, επέτρεπε να μένει κανείς στο προκείμενο, δηλαδή στο τι κανείς ισχυρίζεται. Κι όχι στο ποιος είπε τι σε ποιον, πώς δημιουργήθηκαν οι φήμες και ποιος τις διαδίδει.

Για την εταιρία των Φίλων Αστρολογίας Ελλάδας ο Χρήστος Παίζης υπήρξε ιδιαίτερα σημαντικός για πολλούς λόγους. Καταρχήν ως ιδρυτικό μέλος και ως Αντιπρόεδρος, έδωσε ένα κύρος στην παρουσία της εταιρίας προς τα έξω, ειδικότερα δε στις πρώτες ιδιαίτερα παρουσιάσεις της. Αφετέρου, ήταν εκείνος που κυρίως διατύπωσε το αρχικό Μανιφέστο της Εταιρίας, τις κατευθύνσεις δηλαδή στις οποίες θα ήθελε να κινηθεί η εταιρία, αλλά και τις κακοτοπιές που καλούνταν να αποφύγει. Έλεγε για παράδειγμα στο Μανιφέστο ο κύριος Παίζης:

“Υπερασπιζόμενη την Αστρολογία, η Εταιρεία θα επιχειρήσει να αποδείξει πως αυτή δεν έχει έλλειψη κανενός στοιχείου από αυτά που συγκροτούν μια αυστηρά επιστημονική δραστηριότητα. Κατ’ επέκταση, όντας ένα συγκροτημένο και ενιαίο σύστημα γνώσης, η Αστρολογία δικαιούται να συγκαταλέγεται ισότιμα ανάμεσα σε όλες τις δραστηριότητες που συνθέτουν τον ανθρώπινο πολιτισμό.”

“η Εταιρεία θα αναδείξει εκείνη την αστρολογική δραστηριότητα που, βρίσκεται υψηλότερα από την καθαρά ψυχαγωγική αστρολογία που χρησιμοποιείται μόνο για λόγους εμπορικούς και περιέχει προσεγγίσεις γενικόλογες, απλουστευτικές, με αυθαίρετες κατηγοριοποιήσεις και αμφισβητούμενα αξιώματα. “

“Η Εταιρεία θα προσπαθήσει να «συνομιλήσει» επί ίσοις όροις με τις άλλες επιστήμες, ειδικά με εκείνες που έχουν άμεση σχέση με την Αστρολογία (π.χ. Αστρονομία, Ψυχολογία, Ιστορία κ.α.) χωρίς όμως να θεωρεί ότι η ύπαρξή της εξαρτάται από αυτές. Γι’ αυτό και θα προωθεί εργασίες επιστημονικού περιεχομένου στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της και θα προβάλλει ιδιαίτερα το έργο επιστημόνων όπως, οι Γκωγκλαίν που προσπάθησαν να ανυψώσουν την Αστρολογία σε επιστήμη.”

“Σε συνεργασία με επαγγελματίες αστρολόγους, Η Εταιρεία θα αγωνιστεί μελλοντικά για την οικοδόμηση ενός καθαρά αστρολογικού σωματείου το οποίο, θα θέσει και τα κριτήρια με τα οποία κανείς θα μπορεί να ονομάζεται αστρολόγος. Επίσης, θα αναδείξει την ανάγκη να προσδιοριστεί με ακρίβεια ο τρόπος άσκησης της αστρολογίας, ώστε να περιοριστούν η προχειρότητα και ο τυφλός εμπειρισμός που κυριαρχούν στο χώρο.”

“Η Εταιρεία θα προσπαθήσει να προωθήσει τη σύγχρονη τάση της δυναμικής αντιμετώπισης του ωροσκοπίου, εκείνης που αναδεικνύει τάσεις και αντιπαρατίθεται σε κάθε μοιρολατρική εξέτασή του. Δεν θα υποστηρίξει την άποψη που δέχεται το ωροσκόπιο ως «άπαξ δια παντώς» δεδομένη σφραγίδα, καθώς σε αυτό το αρχιτεκτονικό σχέδιο που είναι ο αστρολογικός χάρτης μπορούν να επιδράσουν πλήθος άλλων παραγόντων (οικογένεια, σχολείο, κοινωνικοί θεσμοί) οι οποίοι θα συγκροτήσουν τελικά την προσωπικότητα. “

“η Εταιρεία θα επιτρέπει την έκφραση όλων των απόψεων πάνω στα θεμελιώδη δίπολα αυτής της «δραστηριότητας». Ελευθερία ή αναγκαιότητα; Βούληση ή ετεροκαθορισμός; Οι πλανήτες ως αρχέτυπα ή ως σημεία; Σκοπός όμως θα είναι τελικά να υπάρχει ένα «δια ταύτα», έστω και ως γενική τάση της πλειοψηφίας των μελών πάνω στο εκάστοτε επίμαχο θέμα. Γενικά η Εταιρεία θα προωθεί την έκφραση όλων των θέσεων, θα είναι «ενότητα στην πολλαπλότητα». “

“Η Εταιρία θα επιδιώξει να δείξει πως όλες οι τάσεις και οι Σχολές που έχουν αναπτυχθεί στα πλαίσια της Αστρολογίας (Ινδική, Δραγώνιος, Κοσμοβιολογία, Uranian, Θεωρία των Ρυθμών, Αρμονικές, Πύλες κ.α.) πρέπει να αντιμετωπίζονται συμπληρωματικά και όχι ανταγωνιστικά. Επιπλέον θα προσπαθεί να βρει και να αναδείξει τη συνεισφορά και τη λειτουργικότητα του κάθε κλάδου που περιέχεται στο ενιαίο αστρολογικό σώμα.”

“Η δράση της Εταιρείας θα είναι εκλαϊκευτική αλλά όχι απλουστευτική. Θα ενδιαφέρεται για τα καθημερινά θέματα και θα έχει χαρακτήρα παρεμβατικό χωρίς όμως να ξεπέφτει σε απεραντολογία, αοριστολογία και λαϊκισμό. “

“Τέλος, η Εταιρεία θα δείξει πως χωρίς ήθος και παιδεία μια αστρολογική ένωση είναι γράμμα κενό. Επομένως, θα υπάρχει δεοντολογικός κώδικας που θα στηλιτεύει κάθε πράξη που θίγει την ηθική ποιότητα της Εταιρείας (π.χ. εκμετάλλευση ανθρώπινου πόνου και αγωνίας, εμπόριο ελπίδας, ειρωνική αντιμετώπιση) με αυστηρή επιχειρηματολογία. “

Υψηλοί στόχοι πράγματι, αντάξιοι και της προσωπικότητας του Χρήστου Παίζη, ο οποίος ανέκαθεν δεν ικανοποιούνταν με το μέσο όρο των πραγμάτων. Αντίθεταέβαζε τον πήχυ ψηλά και στην Αστρολογία και στους ανθρώπους που κινούνταν στο χώρο της. Και κατανοούσε την έννοια και τη σημασία του συμβολισμού και του παραδείγματος πέρα από την προσωπική ανάγκη του καθενός.

Για τον εκλεκτό αυτό συνάδελφο και δάσκαλο πολλών από μας ταυτόχρονα θα προσπαθήσουμε να μιλήσουμε σήμερα. Καταθέτοντας τόσο προσωπικές μαρτυρίες ανθρώπων που μαθήτευσαν κοντά του, αλλά και στοιχεία από την προσωπική, επαγγελματική και αστρολογική του διαδρομή και θεώρηση.

Σας ευχαριστούμε όλους προκαταβολικά για τη συντροφιά που θα μας κάνετε σήμερα σε αυτό το ταξίδι.

της Αλέκας Δουζίνα

Το συγγραφικό έργο του Χρίστου Παϊζη μεγάλο και αξιόλογο, με διαχρονική αξία για τον χώρο της Αστρολογίας και όχι μόνο! Όλα του τα γραπτά ήταν αποτέλεσμα πολύχρονης μελέτης, Αστρολογικής παρατήρησης και στοχασμού! Τα περισσότερα και κυρίως τα τελευταία του βιβλία, ήταν αποτέλεσμα, της διδακτικής ύλης, που είχε μαζέψει με πολύ σχολαστικότητα, όπως τα δίδασκε με τον προφορικό του λόγο, σε αυτόνομα σεμινάρια, πολύ αυθόρμητα και εμπνευσμένα μέσα από την πολυετή του έρευνα. Διδάσκοντας ένα θέμα, του προέκυπτε το επόμενο το οποίο ήταν συμπλήρωμα του προηγούμενου, και η ορμή του δεν είχε τέλος.

Δεν ήταν τυχαίο που όλοι τον αγαπούσαν σαν τον δάσκαλο που εμπνέει και όχι απλά διδάσκει ένα μαθητή. Οι σπουδές του στον χώρο της φιλολογίας και η αγάπη του για τον συγγραφικό πλούτο των Αρχαίων Ελλήνων φιλοσόφων, αλλά και των μετέπειτα Μεγάλων στοχαστών και ερευνητών, τον βοήθησαν να έχει την ευρύτητα που χρειάζεται ένας σημαντικός συγγραφέας – ερευνητής Αστρολόγος. Οι ξένες γλώσσες που κατείχε άριστα των διευκόλυναν στις έρευνές του. Η μελέτη του για ένα θέμα ήταν πολύπλευρη γιατί ο ίδιος ήταν ανοικτός σε κάθε νέα θεωρεία αφού την δεχότανε την εξέταζε και όταν θεωρούσε ότι λειτουργεί την μετέδιδε. Εκτιμούσε ιδιαίτερα την Αρχαία Ελληνική Αστρολογία, την Ινδική Αστρολογία και δεχόταν και μελετούσε επιστημονικά και επισταμένα την Γερμανική Σχολή Αστρολογίας.

Αγαπούσε ιδιαίτερα την Ωριαία Αστρολογία! Μέσα από την διδασκαλεία της Ωριαίας συγκέντρωνε, μετέδιδε και αναδείκνυε την αξία της Αρχαίας Ελληνικής Αστρολογίας που πολύ αγαπούσε, σεβόταν, και κατείχε! Αγαπούσε την Ινδική Αστρολογία και την θεωρούσε, την πιο δύσκολη για ένα δυτικό, αλλά σίγουρα την πιο ακριβή! Εκτιμούσε πολύ την θεωρεία των μεσοδιαστημάτων και των εξισώσεων κατά Ebertin και τις θεωρούσε πολύ σημαντικό εργαλείο, για μια πιο ακριβή ερμηνεία. Μελετούσε και πειραματιζόταν, κυρίως στην πολιτική Αστρολογία, την θεωρεία της Uranian σχολής του Αμβούργου.

Μελέτησε τον εσωτερισμό και ασχολήθηκε με την Εσωτερική Αστρολογία την οποία δίδαξε, και για την οποία έγραψε πολλά δοκίμια τα οποία έδωσε στους μαθητές του. Mας άφησε πολλά βιβλία με την προσωπική μελέτη που είχε κάνει για τους κυριότερους αστεροειδείς κυρίως με την ερμηνεία, της εσωτερικής πλευράς των εννοιών τους. Κατηγοριοποίησε τους πλανητοειδείς σε εργονομικούς πίνακες.

Τα τελευταία 5 χρόνια προσπάθησε να ενώσει τις γνώσεις της Αριθμολογίας, της Ταρό, του μαντικού συστήματος του Παράκελσου, των Ρούνων, της Καμπάλα με την κλασσική Αστρολογία, και άφησε πολύ σπουδαίο συγγραφικό έργο. Έβαλε ένα λιθάρι, δεν μπορώ να το πω λιθαράκι, στην εργασία των σύγχρονων ερευνητών Ελλήνων αστρολόγων και άφησε πολύτιμο υλικό για τους επόμενους ερευνητές και λάτρεις της Αστρολογικής γνώσης.

Έδωσε πολλά σε αυτήν την ενσάρκωση και τον ευγνωμονούμε όλοι εμείς οι μαθητές του που τον βιώσαμε από κοντά, αλλά και όλοι εκείνοι που θα μελετήσουν το συγγραφικό του έργο για να το πάνε παρακάτω!